Exposeren in Parijs – Family Affairs #8
Het Verhaal van Family Affairs.
In 1980 vestigde Hans Bouman zich als kunstenaar in Parijs, nadat hij zijn vrouw Frédérique in Frankrijk had leren kennen en in 1998 begon daar het verhaal van Family Affairs. De drie beeldend kunstenaars en familieleden Margreet Bouman, Hans Bouman en Ronald Ruseler exposeerden toen voor de eerste keer gezamenlijk in Galerie Kiron. Er kwam daarop snel een vervolg in het Provinciehuis te Haarlem, hun geboortestad. Daarna hebben zij regelmatig tentoonstellingen gemaakt in Frankrijk en Nederland naast hun eigen carrières in het binnen- en buitenland.
Tijdens de lockdown van 2021 nodigde Hans zijn zuster en zwager uit om aan nieuw gezamenlijk project te werken in zijn atelier op het platteland van de Loiret, Frankrijk. De zesde editie van Family Affairs resulteerde in een multiple. Allen gaven op eigen wijze hun relatie met de natuur weer. Zij hadden voor dit gemeenschappelijk thema hun eigen werkplek, volgden hun eigen tempo en vonden hun eigen uitdrukkingswijze en techniek.
Hans maakte een digitale print (Trois Grâces), Margreet drukte een droge naaldets af (Universum Zonder Titel) en Ronald leverde 10 unieke tekeningen op eenzelfde thema (Het Verborgene).
Maandag 12 december 2021
Parijs – Alin Avila vroeg vandaag aan Hans of wij de expositie Family Affairs, die wij onlangs in Haarlem georganiseerd hadden, ook bij hem in de galerie zouden willen tonen.
Tijdens de jaarlijkse Haarlemse Kunstlijn bouwden Margreet en ik onze keuken om tot Kunstruimte De Keuken waar de multiple Family Affairs #6, samen met ander werk van ons drieën, voor het eerst geëxposeerd werd. Het artistieke lijntje met Parijs is voor Margreet en mij vrij kort, omdat Hans er een bloeiende kunstpraktijk heeft opgebouwd en dat is een enorme prestatie, want het is razend moeilijk om in die stad als nieuwkomer een voet aan de grond te krijgen. Frankrijk kent geen ondersteunend subsidiesysteem voor kunst en kunstenaars zoals in Nederland, dus moet je van de grond af aan alles op eigen kracht en zonder rugdekking voor elkaar zien te krijgen. In 1986 ontving hij de prijs voor schilderkunst op de 31e Salon de Montrouge en die opende deuren voor de rest van zijn carrière.
Alin Avila leerden wij kennen via de kunst- en vriendenkring van mijn zwager en schoonzuster. Avila is een bekende Parijse kunsthistoricus, criticus, uitgever van kunstboeken, tentoonstellingsmaker en galeriehouder. Hij geeft al jaren het kunstblad Area Revue)s( uit, een glossyachtig tijdschrift vol interviews over kunst en kunstenaars. Daarom heb ik voor zijn blad een aantal stukken kunnen schrijven over Nederlandse kunstenaars met raakvlakken in Frankrijk. Door het telefoontje uit Parijs wordt ons werk binnenkort ook bij hem gepresenteerd.
Vrijdag 16 december 2022.
Als logo gebruikt Margreet voor het drukwerk en de website altijd een kant-en-klaarfoto uit 1981, gemaakt door een straatfotograaf in de Jardin des Tuileries. Wij staan er winters gekleed bij. Het hoesje is wat vergeeld, maar aandoenlijk mooi gebleven, van de foto is na al die jaren niet veel meer over. Wij sturen deze afbeelding alvast naar Parijs voor de uitnodigingskaart.
Zondag 25 december 2022
Werk inpakken voor morgen als het naar Parijs gaat, inclusief de prijslijsten met titels etc., die wij in het Frans hebben vertaald. Margreet koopt vandaag meteen twee kaartjes met de Thalys, want de trein lijkt ons op dit moment het meest logische voor de korte tijd dat wij er zullen zijn.
Straks is het huis van onze familie vanaf het Gare du Nord eenvoudig te belopen. Het ligt niet ver van La Place de la République en je zou het met 19e-eeuwse ogen zo kunnen plaatsen in de buurten van de oude voorsteden van Parijs. Toen Vincent van Gogh in Montmartre bij zijn broer Theo woonde, heeft hij de middelgrote huizen en tuintjes in de faubourgs geregeld geschilderd, maar toen rukte de stad al in hoog tempo op. Nu zijn ze onderdeel van de metropool Parijs en is één zo’n tuin lang geleden een drukkerij met een inpandig huis geworden. Die voormalige drukkerij is later, door Hans en Frédérique, verbouwd tot een huis in een huis, met een comfortabel, groot atelier. Als wij Parijs bezoeken logeren wij daar graag. Onze buurt rond de Boulevard de Belleville is een echte volksbuurt waar zo’n beetje de hele wereld is neergestreken. Het is er levendig en iedere dag is er wel iets anders aan de hand. In deze snelkookpan proberen mensen uit alle windstreken hun dromen te verwezenlijken of hun leven te leven zo goed als het gaat. Het lot neemt hier in ieder geval vele afslagen.
Woensdag 18 januari 2023
De Thalys zit bommetje vol. Alle plaatsen zijn bezet als we in Rotterdam opstappen. Pas in Parijs komen wij achter de reden van de drukte, want morgen ligt de hele stad plat vanwege stakingen tegen het voornemen van de regering om de pensioengerechtigde leeftijd voor het overheidspersoneel te verhogen van 60 naar 65 jaar … en wij kunstenaars maar doorwerken – ahum…grapje.
Vorige week werd ons door de Nederlandse ambassade gevraagd of wij informatie zouden willen opsturen voor de culturele nieuwsbrief, zodat onze tentoonstelling daarin opgenomen kan worden. Dat materiaal gaat meteen op de mail.
Wij horen dat Alin nog niets heeft laten ophangen, omdat hij morgen toch geen bezoek verwacht vanwege de staking. Dat komt mooi uit, want het is beter om alles in eigen hand te houden. Je kent je eigen werk per slot het beste.
Donderdag 19 januari 2023
Terwijl de stakers van alle kanten oplopen naar La Place de la République wandelen wij tegen de stroom in richting Rue Volta waar ons werk al uitgepakt klaarligt. De assistent Alban is aanwezig om ons te helpen met de inrichting. De innemende jongeman volgt een opleiding tot kunsthandelaar, loopt stages, wil als hij klaar is met zijn studie, de internationale kunstwereld verkennen en is nu een jaar in dienst bij de galerie en de uitgeverij.
De ruimte is klein, compact en sympathiek, waardoor we heel precies moeten zijn met het uitzetten van de werken. Wij zijn verbaasd hoe snel alles zijn plek vindt. Tevreden kijken wij een paar uur later rond. Het werk hangt. Tijd om te lunchen in de brasserie op de hoek van de straat.
Hierna bezoeken wij de Bourse de Commerce, waar François Pinault – miljardair, mecenas en een-na rijkste man van Frankrijk, onlangs zijn derde museum heeft geopend. In Venetië is een bezoek aan zijn Palazzo Grassi en Punta della Dogana een must en sinds kort kan de Bourse de Commerce in Parijs eraan toegevoegd worden.
Vrijdag 20 januari 2023
Vanmiddag met de metro naar Fondation Louis Vuiton in Neuilly. Daar de werkelijk schitterende dubbelexpositie Monet – Mitchell bekeken. Deze combinatie is een schot in de roos. Na de Tweede Wereldoorlog uitten toonaangevende Amerikaanse kunstenaars, zoals Ellsworth Kelly, Mark Rothko, Barnett Newman, maar ook Joan Mitchell, hun bewondering voor het toen bijna vergeten Opus Magnum van Monet: zijn tuinschilderijen of Grandes Décorations. Bij Joan Mitchell was de bewondering zo groot dat zij in de buurt is komen wonen van Giverny, het dorp waar Monet, losgezongen van de tijd in zijn laatste levensjaren werkte.
Vroeger was ik een groot liefhebber van haar werk en op dit overzicht, snap ik waarom ik het indertijd zo goed vond. Joan Mitchell was een geweldenaar. Met schilderkunst, die nog steeds kneitergoed en van belang is.
Zaterdag 21 januari 2023
De aanloop naar de opening verloopt enigszins rommelig. Fumihiko Harada (83), verzamelaar en directeur bij de galerie, is meestal de gastheer. Hij buigt zich over de prijslijsten, maar omdat die ergens anders in een computer staan, kan hij niet verder. Een computer is hem onbekend, dus nemen wij zelf de kopieën mee. Onze Nederlandse vrienden, die door deze expositie de gelegenheid te baat nemen om Parijs na 10 jaar weer eens te bezoeken staan, de uitnodigingskaart volgend, al om 15.00 uur in de galerie met Harada. Het gaat hier enigszins anders. De meeste bezoekers komen later. Plotseling wordt een opening snel een opening. Praten en kletsen, handen schudden, vragen beantwoorden, collega’s begroeten, etc. Eigenlijk is het vermoeiend, maar je krijgt tegelijkertijd veel energie die daar doorheen breekt. De tentoonstelling is geopend. Vanavond aan tafel met alle vrienden. Dat is mooi. Family Affairs #8 is gemarkeerd en loopt. Maandag weer terug naar huis.
Haarlem, Parijs, 22 januari 2023
Dit dagboekverslag werd geschreven voor Articula 24 – april 2023
