Enige Popconcerten die ik mij herinner
Vérgaand, schokkend optreden van Lou Reed (1973)
ELLY DE WAARD – VN Oktober 1973
Popconcerten zijn zelden dramatisch.
Wat Lou Reed in het Concertgebouw teweeg bracht ging ver. Zijn optreden was niet eens meer alleen ontroerend of aangrijpend (dat was het ook), maar in bepaalde opzichten zelfs schokkend. En voor dat schokeffect had Reed deze keer niet zijn muziek en zijn teksten ingezet, maar zichzelf.
Lou Reed werd versuft van het podium gedragen. Het derde album, Berlin, stond op verschijnen.
Punk en New Wave trokken eind jaren ’70 steeds meer publiek naar Paradiso. Er waren optredens van The Damned, The Ramones, Talking Heads en Blondie, van Siouxsie & The Banshees, The Clash, The Stranglers en The Jam.
The Stranglers in Paradiso – 1977
In 1977 traden The Stranglers op in een afgeladen Paradiso. De groep speelde werk van de dat jaar verschenen elpee ‘Rattus Norvegicus’. The Stranglers verschilden van andere punkbands door de inzet van een orgel, waardoor de muziek herinneringen opriep aan The Doors. De band met de gitaristen Hugh Cornwell en Jean-Jacques Burnel, toetsenist Dave Greenfield en drummer Jet Black oogstte veel succes. Bij de uitvoering van de nummers ‘Peaches’ en ‘Hanging around’ betraden zelfs enkele danslustige toeschouwers het podium, waaronder een oud-studiegenote van de academie (nu een gerespecteerd kunstenares) die een tijdje halfnaakt meedanste om daarna achter de coulissen te vluchten voor punks, motorrijders en fans die aan haar wilden zitten.
THE CLASH – 26 SEPTEMBER 1977
Het klonk waarschijnlijk voor geen meter, op de karige p.a. die avond. Maar dat past ook juist wel weer bij de punk van The Clash. Alles leek doordacht, de looks, de gitaren, en het publiek, dat echt onderdeel was van de show. Band en publiek, samen tegen de rest van de wereld. In een klap bekeerde The Clash heel Paradiso tot hun geloof.
In het voorprogramma speelde Siouxsie & The Banshees.
Blondie live in Paradiso Amsterdam. 19 Nov, 1977
Veel concerten gezien van Brood, maar die in New York was bizar.
Herman Brood op weg naar The Bottom Line. In Greenwich Village, logeerde hij een blok verder op. Zijn optreden werd een afgang en een debacle. Het concert eindigde uiteindelijk wegens dronkenschap. Hij stortte ook nog van het podium. Die nacht is altijd een mooie herinnering aan Brood gebleven.
Na zijn optreden reden wij in een treintje taxi’s met de Hollandse Kolonie naar CBGB om er te dansen tot het dag werd. Wij ontbeten in een snackbar om hoek waar opgemaakte mannen met zwart doorlopen mascara-ogen en rokjes aan naast vroege bouwvakkers in overalls en geblokte shirts aan de toog zaten.
Bob Marley in Nederland
RASTAMAN VIBRATION TOUR
13 juni 1976 – Jaap Edenhal Amsterdam
Martijn Huisman
“De zaal was versierd met de groen-geel-rood gekleurde vlag van Ethiopië. Er hingen spandoeken met daarop de portretten van Marcus Garvey, de Jamaicaanse pionier in de strijd om burgerrechten voor de zwarte bevolking van de Verenigde Staten in het begin van de twintigste eeuw en van Haile Selassie, de keizer van Ethiopië die door rastafarians als de levende god aanbeden werd”
In Amsterdam ontpopte Bob Marley zich als een dynamische performer. Buiten de concertzaal kwam hij voor menigeen ‘vreemd’ over. Maar zodra hij op het podium stond wist hij iedereen voor zich te winnen.
Meer dan dat zelfs, zoals Elly de Waard in de Volkskrant schreef. Ze noemde hem een ‘charismatische, bijna messiaanse persoonlijkheid’ tijdens het concert. De journaliste verduidelijkte haar bewering door de stellen dat ‘de hypnotische herhalingen en eenvoudige levensboodschappen een psalmachtige kracht hadden’. Jim van Alphen van het Parool schreef niet alleen dat Bob ‘zich als een gummipop met lange zwarte pijpekrullen over het toneel bewoog’ maar ook dat hij Amsterdam op z’n kop zette.
EXODUS TOUR
13 mei 1977- Houtrust Hallen Den Haag
Gedurende het sublieme consert, dat Bob Marley and The Wailers aan de vooravond van het verschijnen van hun nieuwste elpee ‘Exodus’ voor een bijna negenduizend-koppig publiek in de Haagse Houtrusthallen gaf, hing er een sfeer van hysterie en extase in de zaal. Het optreden benadrukte nog eens ten overvloede dat Bob Marley and The Wailers de beste live-act is, die de populaire muziek van vandaag kent”.
Tijdens het concert gingen de zakken van onze jasjes heen en weer door niets verhullende en ongegeneerde zakkenrollers.
Verder in Paradiso
Joan Jett & the Runaways
Ian Dury 1979
Joe Jackson 1978
The Ramones 1979
Graham Parker and The Rumour
Graham Parker & The Rumour
Het meest bizarre van zijn concerten die wij bezochten was Parker’s optreden in een jeugdsoos op een zondagmiddag in Schalkwijk, Haarlem.
De gordijnen werden gesloten en in milde schemering begon de band te spelen. Er waren nauwelijks bezoekers. Onze vriendenclub was die middag bijna voltallig present, net zo verbaasd als de band, want de nabijheid van muziek, muzikanten en publiek was bijna tastbaar.
Om de bittere pil enigszins te verzachten startte Parker om 2 uur groots:
‘Good evening everybody’.
Wij hadden een leuke middag. Dat weer wel.
Hippies en punkers
Graham Parker maakte een grap over “tegenvallende” verkoopcijfers in Nederland van 1976 voor een zaal met hippies en de transformatie naar een optreden in een zaal vol punkers, een jaar later.
