Louis Ferron – Keramische Verkenningen 1990
OVER HET LANDWAARTS- EN HET ZEEGERICHTE
Ronald Ruseler is ooit begonnen in dat met bunkers bepokte landschap tussen strandwal en zee. Waren het aanvankelijk de bunkers die hem intrigeerden, later is het bij hem meer en meer dat grensgebied zélf geworden. Of beter gezegd: het gebied waar het land ophoudt land te zijn, of waar de zee ophoudt zee te zijn. Een gebied waar men duistere resten kan aantreffen van menselijke bewoning: landinwaarts, dan wel zeewaarts gerichte totems van de tijd. In Ruselers visie zijn verf en keramiek bij uitstek de materialen die de overblijfselen van een lang vervlogen menselijk handelen symboliseren.
Naast zijn twee grote projecten ‘Koude aarde’ en ‘Wereld en geest’, heeft Ronald Ruseler ook nog tijd gevonden een zogenaamd ‘keramisch dagboek’ bij te houden. Dit in het verlengde van zijn al eerder bijgehouden schilderkunstige dagboeken, waarin hij beelden vorm gaf en geeft aan zijn zich per dag ontwikkelende visies op het landinwaarts- en het zeegerichte. Wat in feite een naar binnen gericht zijn inhoudt en waarin de tekens in het amfibische milieu tot een memorandum van zijn denken worden.
Louis Ferron – Keramische Verkenningen 1990
ON ORIENTATION TOWARDS LAND AND SEA
Ronald Ruseler once began in a landscape between the shore and the sea, studded with military bunkers. At first the actual bunkers fascinated him; later, to a growing extent, the border region itself. Or rather the place where land ceases to be land, where sea ceases to be sea. A region where obscure relics of human habitation are to befound: totems of time, oriented towards land or sea. In Ruseler’s vision, paint and clay are the ideal materials for symbolizing the remains of a long-past human activity. As well as his two large-scale projects ‘Gold Earth’ and ‘World and Spirit’, Ronald Ruseler also found time to keep a kind of ‘ceramic diary’, rather like his previous painting diaries, in which he gave and givesform to the daily development of his visions of orientation towards land and sea. Basically an inward orientation, in which the signs of the amphibian environment become a memorandum of his thoughts.
Louis Ferron – Ceramic Explorations 1990
Keramisch Dagboek – 1990