ZEE in Zee – 2010, oliekrijt, potlood, papiercollage
1. Territorium
Ik voel mij thuis in geheimzinnige tussengebieden. Dit zijn niet-vormgegeven overgangsgebieden die geen betekenis of bedoeling lijken te hebben. Zij ontlenen hun bestaan louter aan het toeval. Deze tussengebieden maken deel uit van mijn ‘territorium’, een imaginair gebied waarin ik graag ronddwaal als ik werk.
Daar waar het land overgaat in de zee verliest het zijn voelbare aanwezigheid en neemt het een steeds veranderend karakter aan. Hier ontstaat het onverklaarbare niemandsland dat nooit een vorm wordt en altijd in beweging is.
Dit is het moment waar aankomst en vertrek zich verenigen.
Er komt altijd een onweerstaanbaar verlangen in mij op, als ik aan de waterlijn van de Hollandse kust denk. Vandaar waarschijnlijk dat ik ooit begonnen ben ‘westwaarts’ te reizen in een poging daadwerkelijk de wereld rond te trekken en ooit weer op die plaats van vertrek terug te keren. Deze reis ben ik ‘De Imaginaire Reis’ gaan noemen en zij drukt verlangen en nieuwsgierigheid uit naar het andere, het niet gekende.
Het is een dwaaltocht geworden over continenten, zeeën en eilanden. De queeste.
Venetiaans Water – 2005 handbeschilderde cd, 80 minuten, oplage 20
2. Water
In 1983 heb ik het geluid van Venetiaans water vastgelegd: Het water kabbelt en klotst tegen de kadewand. Een motorboot legt aan. In de verte wordt gewerkt op een scheepswerf. Je hoort het holle geluid van slagen op ijzer. Een fontein klatert. Kinderstemmen weerkaatsen op de achtergrond. Hoewel in de kanalen van Venetië zeewater stroomt heeft het een intimiteit die men ook ervaart bij het horen van een beek.
Deze opnames zijn voor mij een metafoor geworden voor de schoonheid van de stad. Het geluid maakt de stad tastbaar, de beelden komen vanzelf. Niet alleen op het atelier, maar ook als ik elders ben doen kinderstemmen, het geluid van steigerbuizen of motorboten mij vaak denken aan dat klassieke water van de lagune.
Maar ook andere herinneringen komen boven. Water om de dorst te lessen. De motregen die je niet voelt, maar waar je kletsnat van wordt. Guur weer met wind en beslagen ruiten. Een druppelende kraan in de nacht. Een bevroren beek in ochtendlicht, omgeven door hoge cactussen. De verborgen kreek die traag een heilige bron vult. Een vogel met blauwe paradijsveren die fluit alsof een plank in het water valt. Het vlijmscherpe kraken van vallend gletsjerijs in zuidelijke fjorden. Het symfonische geweld van watervallen, die hoge wolken van nevel omhoog blazen en zo regenbogen veroorzaken. Duiken in een golf. Een jongetje dat op een zomerse dag in zee met zijn kleine zeilboot speelt.
Deze herinneringen zijn voor mij de akkoorden van een ingewikkeld muziekstuk. Een verhaal dat geen begin of einde heeft, maar dat wel voortdurend aanwezig is als een bezwering van beelden. De collage ZEE in ZEE , Water in Water is een van de resultaten.
Voor Area Revue)s( no 12 – Parijs
18 april 2006
geluidswerk Venetiaans Water – 2005